Petra Dvořáková "Wrony" - recenzja
Witajcie! Są książki, które w życiu trzeba po prostu przeczytać. "Wrony" właśnie do takich należą. Jest to książka, podczas której słuchania czułam niewyobrażalny smutek, żal, złość, frustrację. Do tej pory jak patrzę na tę okładkę to czuję w sobie niewyobrażalnie negatywne emocje. Basia ma 12 lat. Ma siostrę, tatę, mamę i wronę za oknem, która rejestruje jej życie niczym kamera. Dziewczynka chodzi do szkoły i bardzo lubi rysować. Ma do tego wielki talent, który zauważa jeden z nauczycieli. Mogłoby się wydawać, że dziewczynka wiedzie normalne życie. Tak, mogłoby się wydawać. Lecz są to pozory. Za murami domu, jak to w zwyczaju bywa, dzieje się źle. Mama ją krytykuje, tata bije, siostra ignoruje. Jest tą złą i najgorszą córką bez żadnych perspektyw w dorosłym życiu. Nie to co siostra, która jest tą naj. Basia nie może mieć swojego zdania, nie może ubierać się tak jak chce, nie może zadawać się z tym kim chce. Nie może nic. Jest zamykana w bańce złych emocji, psychicznego wynis
